Het gevoel van …

“Een intens gevoel van tevredenheid” heeft vrijwilligster Titia te Vruchte (52) als zij naar huis rijdt na een uurtje zingen. Titia zingt twee keer per maand met haar zangteam The Voices in zorginstellingen voor mensen met dementie. “Wat leuk dat jullie er zijn. Komen jullie volgende week terug? Jullie komen toch wel weer? “ vragen de bewoners aan ons. “Bijzonder” zegt Titia, “bijzonder dat ik dit mag doen voor deze mensen”.

In het voorjaar las zij een artikel in de plaatselijke krant waarin zangers gevraagd werden voor Zang aan Huis, een project dat onderdeel is van het programma Lang Leve Kunst Oost-Achterhoek. Zang aan Huis sprak Titia direct aan. Zij zingt zelf graag en vindt het fijn om zorgbehoevende mensen op hun oude dag te laten genieten. “Muziek maakt emoties los en raakt mensen” vertelt ze. Na haar aanmelding voor het project volgden twee workshops ter voorbereiding. “Wat ik heb geleerd? Zacht en rustig zingen. Dat is heel belangrijk voor dementerende ouderen. Ook het aanvoelen in welke stemming zij zijn, zodat je hier goed op in kunt spelen”. Op de vraag wat zij nog meer wil leren antwoordt Titia: “Ik zou graag meer willen weten over de ziekte dementie, zodat ik mij nog beter kan verplaatsen in mijn luisteraars”.

Inmiddels hebben er al zes optredens in zakformaat plaatsgevonden. Dit doet zij samen met vijf andere enthousiaste vrijwilligers. “Wij hebben veel plezier met elkaar. Het klikt, we hebben dezelfde passie voor zingen en alles gebeurt in goed overleg. Eén keer per maand hebben we een repetitie. We oefenen het repertoire, nemen de verzoeknummers door en evalueren onze optredens”. Voorop staat wat de bewoners fijn vinden. “Zo hebben wij voor een dame twee nummers bij haar bed in de slaapkamer gezongen. Inmiddels komt zij met een rolstoel naar de huiskamer en straalt en lacht ze als we er weer zijn”. Dan de man die in zijn kamer bleef. “Nee, mot dat niet”. Als hij nu weet dat The Voices komen wacht hij hen in de gang op, loopt mee naar de huiskamer en zingt uit volle borst mee.

Titia vindt het nog steeds bijzonder dat je als buitenstaander aan tafel mag aanschuiven in de huiskamers van de bewoners. “We drinken eerst een kopje koffie. We kletsen wat en we maken grapjes over en weer totdat de bewoners aan ons gewend zijn. Dan gaan we zingen, met elkaar en met de koektrommel op tafel. Het geeft mij een gevoel van verbondenheid en gezelligheid”. De liedjes roepen veel op bij de bewoners. “De één straalt, lacht en pakt mijn hand vast, de ander zingt mee of begint te vertellen over de herinneringen die boven komen”. Niet alleen de bewoners doen mee, heel vaak beginnen de verzorgenden mee te zingen. “Die stralen ook” vertelt Titia “want zij zien de bewoners die zij zo liefdevol verzorgen genieten en tot bloei komen”.

Dan is het zanguurtje al weer voorbij. De bewoners hebben genoten en daar doet Titia het voor. Dan naar huis. Tevreden en blij met een energie die de hele dag aanhoudt. “Heel bijzonder”.